Overal waar ik kom lijkt corona het gesprek te domineren. Zoals gister weer toen ik bij de chiropractor was. Terwijl ik op de behandeltafel lag hoorde ik een vrouw binnenkomen en in gesprek gaan met de receptioniste.
‘Moet ik een mondkapje op?’ vroeg de vrouw. ‘Dat is uw eigen keuze’, antwoordde de receptioniste. ‘U heeft er wel een op’. zei de vrouw tegen de receptioniste. ‘Dat klopt’ antwoordde de receptioniste. Waarop de vrouw op pittige toon zei: ’u weet toch wel dat het mondkapje schijnveiligheid is hè? Op mijn werk…’.
’Ja,’ onderbrak de receptioniste rustig en gedecideerd de vrouw, ‘en ik wil er niets over horen. Dit is mijn keuze en u heeft uw keuze, daar wil ik het bij laten’.
Ik gniffelde. Mooi hoe de receptioniste de discussie verbrak. Iedereen lijkt de wijsheid in pacht te hebben. Maar we weten het allemaal niet zeker.
En dat voelt machteloos. Ons brein wil graag weten hoe het zit en wat ‘we’ ervan vinden, dat geeft een gevoel van veiligheid. Daarom zoeken we in gesprekken en in de berichten naar dingen die voor ons waar klinken.
Overal hoor en lees je over het aantal nieuwe besmettingen, of het mondkapje wel of geen goeie bescherming geeft, hoe het met het vaccinatie onderzoek gaat, tot en met viruswaanzin, complottheoriën en bedreigingen naar politici die gewoon hun werk doen.
Genoeg informatie voor jou om je waarheid erover te vormen.
En natuurlijk is het prima om er iets van te vinden. Om een mening te hebben over wat er gebeurt.
Ik heb er ook een mening over. Ik vind het echt * dat de restaurants weer dicht zijn, dat ik niet normaal op vakantie kan, dat er meer aandacht lijkt te gaan naar vaccinaties dan naar medicatie, of nog beter: het immuunsysteem.
Maar ik weet ook dat ik maar heel weinig weet. Het is niet mijn specialiteit en het is zeker niet mijn werk.
Af en toe uit ik mijn mening, of mijn frustratie als die er is, en daar laat ik het bij.
Omdat het zo fijn is om er niets van te hoeven vinden. Gewoon berichten aanhoren, zonder dat je erop reageert, of over nadenkt.
Negeer ik daarmee een zorgelijke situatie?
Nee.
Ik erken zeker dat het er is en dat het zorgelijk is.
Maar weet ook dat alles wat je aandacht geeft groeit.
Telkens praten over corona, over wat niet leuk of niet goed is, heeft een impact op jouw lichaam en geest. Het activeert niet alleen stressvolle gedachten, maar ook emoties zoals angst en boosheid. Omdat je geen controle hebt over de situatie.
Maar juist nu zoveel mensen een korter lontje hebben, is het heel erg belangrijk dat jij en ik onze rust bewaren.
Om balans te houden in alle angst en boosheid die momenteel heersen.
Kies ervoor om er soms niets van te vinden.
Het geeft je rust.
